Chrzest jako pierwszy sakrament Nowego Przymierza jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą wprowadzającą do życia w Duchu Świętym i otwierającą dostęp do przyjęcia kolejnych sakramentów. Chrzest udzielany przez polanie wodą dzięki działaniu Ducha Świętego jest obmyciem, które oczyszcza, uświęca i usprawiedliwia, oznacza i urzeczywistnia śmierć dla grzechu i wejście w życie Trójcy Świętej przez upodobnienie do misterium paschalnego Chrystusa. Konieczności przyjmowania chrztu domaga się Pan Jezus: Kto wierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie wierzy, będzie potępiony (Mk 16, 16). Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego (J 3, 5). Chrzest przyjmuje się jeden raz w życiu, ponieważ wyciska on na duszy niezatarte, duchowe znamię (charakter), który uzdalnia ochrzczonego do uczestnictwa w kulcie chrześcijańskim.

Sakrament chrztu udzielany jest dzieciom, których rodzice formalnie należą do naszego duszpasterstwa (zawsze poza mszą). Termin i wszystkie formalności należy uzgodnić wcześniej z duszpasterzem w osobistym spotkaniu. Rodzice i chrzestni w dniu chrztu ich dziecka powinni być w stanie łaski uświęcającej. Trzeba przynieść ze sobą świecę chrzcielną oraz białą szatę (nie chusteczkę). Należy zgłosić się do duszpasterza z wymaganymi dokumentami najpóźniej w niedzielę poprzedzającą datę chrztu, aby dopełnić wszystkich formalności i potwierdzić termin.

Benedictio mulieris post partum (wywód) udzielane jest w naszym duszpasterstwie na specjalną prośbę rodziców po urodzeniu dziecka, a przed udzieleniem sakramentu chrztu.

Wymagane dokumenty

Komplet dokumentów należy przedłożyć najdalej do niedzieli poprzedzającej datę chrztu:

– zgoda swojego proboszcza na chrzest poza parafią,
– odpis skrócony aktu urodzenia dziecka (kserokopia),
– świadectwo ślubu kościelnego rodziców (kserokopia),
– dane o rodzicach chrzestnych: imiona i nazwisko chrzestnych, ich wiek, adres zamieszkania,
– zaświadczenia rodziców chrzestnych (od swoich proboszczów miejsca zamieszkania), poświadczające, iż mogą pełnić godność rodziców chrzestnych,
– potwierdzenie odbytej spowiedzi rodziców i rodziców chrzestnych (w dniu chrztu w zakrystii),
– ofiarę składamy w dniu chrztu w zakrystii.

W przypadku gdy rodzice nie są w sakramentalnym związku małżeńskim i nie mają żadnych przeszkód do zawarcia ślubu zalecane jest odłożenie chrztu dziecka do czasu zawarcia sakramentalnego małżeństwa przez rodziców. W związkach, w których istnieją przeszkody do zawarcia katolickiego małżeństwa rodzice muszą wyrazić pisemne zobowiązanie o katolickim wychowaniu dziecka.

Wskazane jest, aby imię dziecka wybrane było spośród imion świętych, by patron był dla dziecka wzorem i przykładem życia chrześcijańskiego oraz orędownikiem z nieba. Rodzice, prosząc o chrzest dla swego dziecka, przyjmują na siebie obowiązek wychowania go w wierze. Mają dawać pierwsze świadectwo wiary – słowem i przykładem.

Po udzieleniu chrztu rodzice dziecka wdzięczni Bogu i wierni podjętym zadaniom mają obowiązek, zapoczątkowane na chrzcie nowe życie rozwijać przez chrześcijańskie wychowanie w rodzinie, nauczyć dziecko modlitwy, posyłać na katechezę, przygotować do sakramentu bierzmowania oraz do uczestnictwa we Mszy Świętej.

Rodzice chrzestni

Prawo Kościoła wymaga aby przyjmujący chrzest, jeśli to możliwe, posiadał chrzestnego. Dla każdego dziecka należy wybrać przynajmniej jednego chrzestnego, chrzestną lub dwoje chrzestnych. Według Kodeksu Prawa Kanonicznego do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

– ukończył 16 lat – chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku,
– jest praktykującym katolikiem – bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii, uczestniczy regularnie we Mszy Świętej niedzielnej i świątecznej oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić,
– jeżeli żyje w związku to musi to być związek małżeński sakramentalny,
– jeżeli jest uczniem to powinien aktualnie uczęszczać na katechizację,
– jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej.

Chrzestnymi nie mogą być osoby: żyjące w związkach niesakramentalnych (bez ślubu kościelnego), młodzież nie uczestnicząca w katechezie, osoba, która nie przyjęła sakramentu bierzmowania, obojętni religijnie, apostaci i prowadzący gorszący tryb życia.

W przyszłości rodzice chrzestni powinni być także świadkami sakramentu bierzmowania swego chrześniaka i uczestniczyć w ważniejszych wydarzeniach jego życia jak Pierwsza Komunia Święta czy sakrament małżeństwa. Dodatkowo rodzice chrzestni mają towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu dziecka, pomagać, aby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki. Kiedy o ochrzczenie dziecka proszą rodzice, którzy są ludźmi niewierzącymi lub niepraktykującymi, wtedy chrzestni muszą spełniać wymagania większe niż w sytuacji, gdy mamy do czynienia z rodzicami głęboko wierzącymi. Rola chrzestnych ma polegać wtedy na przejęciu całości lub w znacznej części obowiązku wychowania w wierze dziecka ochrzczonego. Stąd właśnie owe dodatkowe wymagania. Chrzestni w tym wypadku są bowiem nie tylko pomocnikami, ale osobami wypełniającymi podstawowe zadanie.